- SYROS
- SYROShodieque Siro, maris Aegaei insul. quam Homerus Syriam vocat in Odyss. uti Strabo et Stephanus testantur Syra Sophiano adhuc dicitur. Satis culta. Sub Turcis. Habet Episcop. Latini ritus. 16. milliae. a Thera Ins. Locus Hom. est Od. O. v. 402.Νοῦσος τις Συρίη κικλήςκεται ῾ἐί που ἀκούεις᾿Ο᾿ρτυγίης καθύπερθεν, ὅθι τροπαὶ ἠελίοιο.Ε῎υβοτος, ἔυμηλος, οἰνοπληθὴς, πολύπυρος.Πείνη δ᾿ οὔποτε δῆμον ἐσέρχεται, οὐδέ τις ἄλληΝοῦσος ἐπιςυγερὴ πέλεται δειλοῖϚι βροτοῖσι.Inde per aphaeresin Phoenicibus familiarem, vel Sira pro Gap desc: Hebrew, i. e. dives. Vel Sura pro Asyra, i. e. beata dicta est haec insula, Scyron vero pro Syrp perperam habent Scylax, Mela, l. 2. c. 3. et Ptol Sed in censu Cycladum apud Plinium Scyros est intrusa perperam, et libris repugnantibus, ut observatum est a magno Salmasio. Bochart. l. 1. Chanaan, c. 14. Nic. Llpyd. Syros quoque fluv. Arcadiae in Alpiiheum influens. Pausan. in Arcadic. Item fluv. M. Graeciae in Calabria ultima, in sinum Scyllaceum per Choniam urbem se exonerans, Nascar Barrio. Vide Sinis. Ferrarius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.